فراز و فرود تیم ملی کشتی آزاد ایران در مسابقات قهرمانی جهان/ نقاط قوتی که در «اشتارک آرهنا» به پاشنه آشیل تبدیل شدند!
تاریخ انتشار: ۲۸ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۰۴۵۰۶۱
تیم ملی کشتی آزاد کشورمان با کسب ۱۵۰ امتیاز به سکوی نایب‌قهرمانی رقابت‌های کشتی قهرمانی جهان ۲۰۲۲ – بلگراد دست یافت.
به گزارش طرفداری؛ حاصل هر آن چه پژمان درستکار و مربیان تیم ملی کشتی آزاد کشورمان از اواخر تابستان سال گذشته و پس از پایان مسابقات قهرمانی جهان ۲۰۲۱ – اسلو کاشته بودند، شب گذشته در سالن اشتارک آره‌نای شهر بلگراد صربستان به بار نشست تا آزادکاران ایرانی در غیاب روسیه، پائین‌تر از ایالات متحده امریکا به عنوان نایب‌قهرمانی جهان برسند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
صعود یک پله‌ای تیم ملی کشتی آزاد ایران نسبت به سال گذشته در شرایطی اتفاق افتاده که هم خبری از روسیه به عنوان یک قطب و قدرت سنتی در بلگراد نیست و هم این که یک مدال باارزش طلا هم در قیاس با مسابقات نروژ کم‌تر به دست آمده؛ آن هم درست زمانی که امریکایی‌ها ۴ مدال طلا به دست آورده‌اند.
از این رو در ادامه به بررسی و واکاوی فراز و فرودهای تیم ملی کشتی آزاد در آوردگاه جهانی ۲۰۲۲ خواهیم پرداخت؛ تیمی که قطعاً به نسبت کشتی فرنگی افتخارآفرینی و نمایش مقتدرانه بهتری را از خود بر جای گذاشت اما هنوز هم خالی از ایراد و نقیصه نیست؛
۲ نقطه عطف و ۲ لکه سیاه بزرگبدون تردید پیروزی حساس کامران قاسم‌پور در مصاف نفس‌گیر با جی‌دن کاکس امریکایی و صید نخستین مدال طلای تیم ملی کشتی آزاد در مسابقات جهانی صربستان یکی از مهمترین نقاط عطف این رقابت‌ها بوده. در ادامه هم رحمان عموزادخلیلی خودش را به عنوان یک پدیده تازه‌وارد و خوش‌نفس به وزن المپیکی ۶۵ کیلوگرم جهان شناساند تا دومین و آخرین مدال طلای کاروان ایران را به نام خود به ثبت برساند.
با این حال اما این ۲ مدال طلا نتوانست تلخی کام کشتی‌گیران ایرانی از ۲ اتفاق دیگر را از بین ببرد؛ ۲ اتفاق با کلیدواژه «یزدانی». امیرمحمد یزدانی که طی یک اتفاق قابل پیش‌بینی به وزن ۷۰ کیلوگرم نرسید و شانس یک طلای مسلم و مسجل را از دست داد و حسن یزدانی که در پنجمین دوئل با دیوید تیلور، چهارمین شکست را با نتیجه‌ای به مراتب بدتر پذیرفت.
قهرمان سال گذشته جهان در پنجمین دوئل خود با رقیب سنتی‌اش هیچ حرفی برای گفتن نداشت و بدون ابراز سایه‌ای از اقتدار و توانمندی همیشگی، نتوانست کوچک‌ترین خطری برای تیلور پدید آورد؛ به طوری که چهارمین و سنگین‌ترین باخت خود برابر دیوید تیلور را رقم زد و نشان داد که در یک سال گذشته هرگز نتوانسته پا به پای او به آماده‌سازی بپردازد.
رفع همه بهانه‌ها با انتخابیقطعاً اعتقاد راسخ مجموعه کادرفنی تیم ملی کشتی آزاد و فدراسیون به برپایی تمام مراحل چرخه انتخابی و راه‌یابی کشتی‌گیران به اردوی تیم ملی تنها از این مسیر از مهمترین اتفاقات مثبتی بوده که پیش از مسابقات جهانی امسال رخ داد. با این روند دیگر هیچ کشتی‌گیری از شانس بیشتری نسبت به دیگری برای پوشیدن دوبنده تیم ملی برخوردار نیست و هیچ کس هم اعتراضی نخواهد داشت.
اگر چه کشتی‌گیرانی مثل علیرضا سرلک یا محمدحسین محمدیان که طبق چرخه انتخابی راهی مسابقات جهانی ۲۰۲۲ – بلگراد شدند و به سکو نرسیدند جای نقد و بررسی دارند اما این روند برخلاف تیم ملی کشتی فرنگی ناشی از بی‌عدالتی یا تصمیم شخصی کادرفنی نیست و به نظر فدراسیون پس از این آزمون و خطا به بهترین متد برای مسابقات جهانی و المپیک دست یافته.
داوری‌های بی‌عیب و نقصبر خلاف سال‌های گذشته که در حضور نمایندگان کشتی روسیه همیشه رنگ و بویی از اشتباهات داوری و یا اصطلاحاً غش کردن به سمت برخی کشتی‌گیران وجود داشت، اتحادیه جهانی کشتی در مسابقات ۲۰۲۲ در حوزه داوری نمره قبولی گرفت و مشاهده کردیم که کشتی‌گیران ایرانی هم از این راه متوجه هیچ آسیب یا ناحقی خاصی نشدند و شکست‌ها ناشی از عوامل دیگری بوده.
نقطه قوت اسلو، نقطه ضعف بلگرادمهمترین عاملی که به عملکرد خیلی خوب شاگردان پژمان درستکار در مسابقات جهانی ۲۰۲۱ – اسلو انجامید، آنالیزهای دقیق و فنی کادرفنی تیم ملی کشتی آزاد از رقبای اصلی‌مان بود. این عامل اما در بلگراد به نقطه ضعفی بدل شد تا هم حسن یزدانی به دیوید تیلور ببازد و هم امثال محمدحسین محمدیان، رضا اطری، محمد نخودی و ... به نتایج دلخواه خود نرسند.
از حق نباید گذشت که قطعاً امریکایی‌ها به مراتب از کشتی آزاد ایران جلوتر هستند و همیشه مدعی قهرمانی، اما این را هم نباید فراموش کرد که بسیاری از امتیازان از دست رفته یا تغییر رنگ مدال‌ها به موجب ضعف آنالیز در برخی اوزان بوده و درستکار برای مسابقات جهانی بعدی حتماً باید فکری به حال آنالیزورهای تیم ملی و خروجی این حوزه داشته باشد.
بارقه امید در اوزان سبک با جوانگرایییکی از ضعف‌های همیشگی تیم ملی کشتی آزاد طی سال‌های گذشته، بحث عدم موفقیت و ناتوانی در کسب مدال جهانی و المپیکی در اوزان ابتدایی بود. در مسابقات جهانی ۲۰۲۲ اما کسب ۲ مدال طلا و نقره توسط رحمان عموزادخلیلی و رضا اطری نشان داد که روی این نقطه ضعف کار شده و احتمالاً در آینده اخبار بهتر و بیشتری از درخشش در این اوزان پیش رو خواهیم داشت.
با این حال می‌بایست علت شکست علیرضا سرلک در همان دور نخست بررسی و برطرف شود و سپس به عموزادخلیلی هم پرداخت تا این مدال طلای جهانی به فاصله ۲ سال تا المپیک، در همین مدار تداوم یابد تا در المپیک پاریس که هدف مهم فدراسیون کشتی ماست به بهره‌برداری اصلی و تاریخی بیانجامد.
لزوم اتخاذ استراتژی‌های جدیداین نتایج نشان داد که هنوز هم از امریکا و روسیه عقب هستیم و برای جبران این عقب‌ماندگی باید ده‌ها برابر رقبای خود کار کنیم. سال آینده محل انتقام کشتی آزاد ایران از رقبای خود خواهد بود و در جریان مسابقات جهانی که گزینشی المپیک ۲۰۲۴ هم هست، شاگردان پژمان درستکار باید با بهترین آماده‌سازی‌ها به سمت شکستن طلسم‌ها بروند.
قطع به یقین دوران اتخاذ روش‌های منسوخ قبلی و اتکای صرف به غیرت و همیت ایرانی به پایان رسیده و با این دست‌آویزها به تنهایی نمی‌توان از سد امثال کایل داک، جردن باروز و دیوید تیلور گذشت. این مسابقات درس‌های بسیار زیادی برای کادرفنی تیم ملی کشتی آزاد ایران داشت و از حالا دیگر باید به انتظار تغییر شرایط نشست.
اخبار داغ
تسلیت دوباره یحیی گل محمدی به خانواده مهسا امینی رویای رحمان عموزاد وقتی نوجوان بود؛ می خواهم ۴ طلای المپیک بگیرم / فیلم شکست یوونتوس، میلان، اینتر و رم در یک هفته سری آ پس از 67 سال اخراج الگری همچنان در دستور کار یوونتوس نیستمنبع: طرفداری
کلیدواژه: تیم ملی کشتی آزاد کشتی آزاد ایران مسابقات جهانی قهرمانی جهان دیوید تیلور کشتی گیران سال گذشته مدال طلا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tarafdari.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «طرفداری» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۴۵۰۶۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
فراز و فرود نوغانداری در گیلان /تجارت پر سودی که از رونق افتاد
ایسنا/گیلان گیلان خاستگاه صنعت نوغانداری ایران بود و پرورش کرم ابریشم و تولید نخ ابریشم در گیلان به حدود ۱۴ قرن پیش بازمی‌گردد. در دوره‌های مختلف تاریخ، تولید و تجارت ابریشم، زمینه‌ساز رقابت‌های مهم سیاسی و نظامی در خطه شمال کشور شده بود. در دوره صفوی گیلان قطب تولید و تجارت ابریشم می‌شود، با انقراض صفویه، نوغانداری افول می‌کند و از میانه دوره قاجار به سمت مدرن شدن می‌رود و تا دهه ۶۰ این روند ادامه داشت.
صدای چرخش دوک نخ ریسی با صدای «فاخته» درهم آمیخته و بانوی خانه، پیله‌های ابریشم را از هم باز کرده و با سرعت و مهارت، به نخ تبدیل می‌کند؛ از خاطراتش می‌گوید:« جوان که بودم، با تابیدن و فروش همین پیله‌ها برای خودم کلی درآمد داشتم. تازه ما پیله‌های نُخاله را می‌رشتیم، پیله‌های خوب را می‌فروختیم.
پدر من، چهار تل‌انبار نوغان ( سازه‌های مخصوصی که برای پرورش کرم ابرایشم استفاده می‌شد) داشت، نوغانداری زحمت داشت، ولی درآمدش هم خوب بود. یک تل‌انبار خرج یک عروسی را درمی‌آورد. تل انبار حداقل دو متر بالاتر از زمین ساخته می‌شد، با نردبان از تل‌انبار بالا می‌رفتیم و روزی سه بار گاهی چهار بار، به کرم‌ها برگ توت می‌دادیم. آن زمان برق نبود، شب تاریک، با فانوس می‌رفتیم بالای تل‌انبار تا برگ توت بگذاریم. از اول بهار تا دو ماه کارمان همین بود. بعد از اتمام دوره خواب، بسته به تعداد تل‌انبار، ۱۰روز کج چینی (جدا کردن پیله ابریشم از تل‌انبار) داشتیم.
همه خواهر و برادرها از صبح زود می‌رفتیم برای جمع کردن و پختن پیله‌ها. اگر دیر می‌جنبیدیم، کرم، پیله را سوراخ می‌کرد، باید سریع پیله را می‌انداختیم در آب جوش و نخ می‌گرفتیم. هرکدام خوب بود، می‌فروختیم و هر پیله‌ای که ضعیف‌تر بود، با دوک دستی برای مصرف خودمان نخ می‌رشتیم. با این نخ لباس می‌بافتیم، چادرشب می‌بافتیم برای دوخت خیاطی استفاده می‌کردیم. خلاصه نوغانداری همه‌اش سود است، اما به شرطی که خریدار باشد. »
نقی کاظم نژاد، یکی از تولیدکنندگانی است که هرسال تل انبار می‌گذار و می‌گوید: «من از بچگی در این باغ توت بزرگ شدم. آن زمان از جاده اصلی چمخاله تا روستای یعقوبیه، درخت دیگری جز توت نبود. دو ماه بهار اقتصاد این منطقه با نوغانداری می‌گذشت. نوغانداری دیگر صرفه اقتصادی ندارد. ابریشم هم مانند کنف از بین رفته، بچه که بودم، تولید کنف را توسط پدربزرگم دیده بودم. گیاه کنف را لای گل و لای می گذاشتند و طی فرآیندی از آن نخ می‌گرفتند.»
از میان باغ توت به سمت تل‌انبار می‌رویم و او شیوه نوغانداری را توضیح می‌دهد: «طول نوغانداری حدود ۳۵روز است. هفته اول اردیبهشت که تمام شد، تخم را به صورت جعبه‌ای از اداره نوغان می‌خریم، اتاق را تا ۲۵ درجه گرم می‌کنیم. در مدت دو تا سه روز لارو بیرون می‌آیند. سپس، برگ توت دادن را روزی سه بار شروع می‌کنیم. ۱۰ روز بعد کرم‌ها را می‌آوریم روی تل‌انبار؛ تل‌انبار باید از سطح زمین بلند و زیر آن خالی باشد تا هوا جریان پیدا کند. بعد از این، برگ توت خوردن بیشتر می‌شود. نوغان، سه تا چهار مرحله خواب دارد.
خواب اول بعد از سه روز، یعنی سه روز پیوسته برگ می‌خورد، سپس۲۴ ساعت هیچ برگی نمی‌خورد. ما می‌گوییم خوابیده است. بعد تغییرشکل می‌دهد که ما نوغاندارها می‌فهمیم. دوباره برگ دادن را شروع می‌کنیم. مرحله دوم هم سه روز است. خواب سوم ۴۸ ساعت است. یعنی سه روز می‌خورد ۴۸ساعت می‌خوابد. بعد از خواب سوم، روی تل‌انبار گیاهان کرف می‌ریزیم تا کرم موقع تنیدن، تار خود را به برگ‌های کرف مستحکم کند. بعد از تنیدن پیله هشت تا ۱۰ روز صبر می‌کنیم، سپس کج‌چینی شروع می‌شود و پیله‌ها را پخته و نخ می‌گیریم. قبلا تخم ژاپنی، کره‌ای، ایتالیایی و حتی برزیلی بین نوغانداران توزیع می‌شد. تلفاتش کم بود، بازدهی بالا. تخم خوب نباشد، هم ضایعات دارد و هم تلفات. کیفیت ابریشم تولید شده هم پایین می‌آید. »
بر اساس منابع مکتوب، پرورش کرم ابریشم و تولید پیله و نخ ابریشم در گیلان به حدود ۱۴ قرن پیش بازمی‌گردد و گیلان خاستگاه صنعت نوغانداری ایران بود. در دوره‌های مختلف تاریخی، تولید و تجارت ابریشم، زمینه‌ساز رقابت‌های مهم سیاسی و نظامی در خطه شمال کشور شده بود. در دوره صفوی گیلان قطب تولید و تجارت ابریشم می‌شود و بازرگانان اروپایی از مسیر دریای کاسپین، وارد ایران می‌شوند و ابریشم گیلان مهمترین کالای تجاری بازارهای ایران بوده و نقش پررنگی در اقتصاد دولت ایفا می‌کرد.
سود حاصل از تجارت ابریشم، مهمترین عامل توجه دربار صفویه به گیلان می‌شود. به نحوی که تا پیش از صفویه، گیلان توسط حاکمان محلی اداره می‌شد ولی شاه عباس صفوی، گیلان را ضمیمه دولت مرکزی کرد تا سود حاصل از تجارت ابریشم به دربار صفوی برود. با انقراض صفویه و آشوب‌های داخلی، تولید ابریشم نیز دچار افول می‌شود. در دوره قاجار، بیماری موسوم به «پبریم کرم ابریشم» از یک سو و سیاست‌های استعماری، باعث رکود نوغانداری در گیلان می‌شود.
از نیمه دوره قاجار و با سفر شاهان قاجار به اروپا، تلاش برای استفاده از الگوهای مدرن برای توسعه نوغانداری آغاز می‌شود و « به دستور میرزا تقی خان امیرنظام»، تعدادی از هنروران ابریشم کاشان برای آموزش علمی ابریشم بافی راهی استانبول می‌شوند. در گیلان نیز مدارس ابریشم زیر نظر استادان فرانسوی تاسیس و کارخانه ابریشم‌کشی امین‌الضرب در رشت راه‌اندازی می‌شود. این تلاش‌ها سبب شد تا در اواخر قاجار تمایل به مدرن شدن در زمینه ابریشم نیز تاثیر گذار باشد، تا جاییکه آموزش نوغانداری جزء برنامه‌های آموزشی نخستین مؤسسه آموزش کشاورزی کشور (مدرسه فلاحت در کرج) قرار گرفت.»
مدرن کردن صنعت نوغانداری در دوره پهلوی شتاب بیشتری می‌گیرد و با دعوت کارشناسان ژاپنی از سوی دولت، اقدامات موثری در اصلاح باغ‌های توت و مزارع پرورش کرم ابریشم انجام می‌شود. این روند تا دهه ۷۰ ادامه می‌یابد اما عوامل متعددی از جمله، عدم کنترل واردات نخ ابریشم، خصوصی‌سازی کارخانه‌های ابریشم کشی، عدم حمایت از بومی‌سازی فناوری تولید تخم نوغان هیبرید و... کمر صنعت هزار ساله نوغانداری گیلان را می‌شکند.
برای نسلی که دوران شکوفایی نوغانداری گیلان را ندیده است، تصویرسازی ذهنی باغ‌های توتی که در سفرنامه‌های دوره قاجار توصیف شده، شگفت‌آور است. به عنوان نمونه، «کلاویخو» فرستاده پادشاه اسپانیا (۱۴۱۲ م) درباره ابریشم گیلان می‌نویسد:« همه گونه ابریشم و پارچه ابریشمی آن به سلطانیه و از آنجا به دمشق و دیگر قسمت‌های سوریه و ترکیه صادر می‌شود.» و یا «جوزافا باربارو» (۱۴۱۳-۱۴۹۴ م) سفیر ونیز در سفرنامه‌اش می‌نویسد:« در طول کرانه دریای کاسپین شهرهای بسیاری را دیده‌ام که بهترین پارچه ابریشمی را می‌بافتند.» همچنین، «نیکلا شانسون» فرانسوی در دربار صفوی، به نقش ابریشم گیلان در اقتصاد ایران و دربار صفوی اشاره دارد و می‌نویسد: «گمرک گیلان برای شاه هشتاد هزار تومان که سه میلیون و شش صد هزار لیو می‌شود، عایدی فراهم می‌کند.»
از این دست گزارش‌ها کم نیستند و برای نسلی که صنعت پرسود نوغانداری را ندیده، تصور اندازه و حجم۴۲۳ هزار مَن کلاف ابریشم سفید سخت است. (هر من معادل ۳کیلوگرم است) سخت است تصور کنی، تولید ۱۰۰۰ بقچه ابریشم در ایران عصر صفوی یعنی چقدر! ابریشمی که ۸۰ درصد آن توسط مردم گیلان تولید می‌شد (سید رحمان حسنی، ابریشم در عصر قاجار و تجارت آن از طریق دریای خزر)
زمانی گیلان بخاطر تولید ابریشم، «دارالمنفعت» نامیده می‌شد و شهرستان‌های لاهیجان و لنگرود بیشترین سهم تولید را داشتند. شهرستان لنگرود در دهه‌های ۶۰، ۷۰ و ۸۰ خورشیدی بیشترین مشارکت در تولید پیله را داشت و پس از آن شهرهای لاهیجان، شلمان، آستانه اشرفیه، رشت، صومعه سرا، فومن، شفت، بندرانزلی و تالش در پرورش کرم ابریشم فعال بودند. (پیشین)
در حال حاضر نوغانداری افتان و خیزان به حیات خود ادامه می‌دهد و معدود نوغانداران، با تل‌انبارهای محدود به شیوه سنتی نوغانداری می‌کنند. افول نوغاندرای نیاز به آمار و ارقام ندارد و از ویرانه‌های کارخانه ابریشم‌کشی شادروان امین‌الضرب در شهر رشت، ساختمان متروکه اداره نوغان لنگرود و کارخانه ابریشم‌کشی تعطیل شده موسوم به «فلاطوری» لاهیجان - که توسط یک شرکت یونانی تاسیس شده بود و باغ توت «پرنیان »شهر صومعه‌سرا - که متروک شده است- وضعیت نوغانداری گیلان آشکار است.
ساختمان مخروبه کارخانه ابریشم‌کشی امین‌الضرب در شهر رشت
انتهای پیام
دانشجویان سال سوم دانشگاهها، بورسیه دانشگاه فرهنگیان می‌شوند